Een steenmarter werd naar een opvangcentrum voor wilde dieren gebracht vanwege klachten van braken. Ondanks behandeling stierf het dier uiteindelijk en werd het naar ons doorverwezen voor autopsie. Het braken van voedsel kan verschillende oorzaken hebben, meestal gerelateerd aan infectieuze aandoeningen. In dit geval hebben we echter een bijzonder interessant geval gezien van een niet-infectieuze oorzaak: de megaslokdarm.
Een duidelijke verwijding en overvulling van de slokdarm in de borstholte met druk op omgevende longen.
Bij verschillende diersoorten is de megaslokdarm een bekende pathologie. Hierbij verwijdt de slokdarm zich en verliest het zijn normale samentrekkingen, waardoor voedsel zich ophoopt en niet meer naar de maag en darmen wordt doorgestuurd. Dit kan leiden tot obstructie, verslikking, druk op omliggende organen in de borstholte en uiteindelijk tot de dood. Een verwijde slokdarm kan aangeboren zijn of verworven worden na schade aan de zenuwen of de slokdarm zelf.
Bij de steenmarter die we onderzochten, zagen we een opvallende verwijding van de slokdarm ter hoogte van het borstgedeelte, waarbij de overvolle slokdarm druk uitoefende op de omliggende longen. Het grootste deel van de borstholte werd ingenomen door de megaslokdarm. De rest van het maagdarmkanaal was leeg, wat wijst op een duidelijke obstructie net voor het middenrif. Bij het onderzoek van de slokdarm zelf merkten we meerdere ulceratieve letsels op het slijmvlies van het verwijde gedeelte.
De verwijde slokdarm net voor de hiatus esophagus (*) in het diafragma vertoont ulceratieve letsels (X). Er was geen doorgang meer van voedsel naar de rest van de slokdarm, maag en darmen.
Of de megaslokdarm in dit geval aangeboren of verworven was, is niet duidelijk. De gestuwde longen en plaatsinname in de borstholte hebben mogelijks geleid tot de sterfte van de steenmarter.
Comments